Skuteczność lasera nanosekundowego opierała się na teorii selektywnej fototermolizy, w której dostarczany jest impuls o bardzo krótkim czasie trwania, krótszym niż czas relaksacji termicznej (TRT) docelowego chromoforu, co prowadzi do „blokady termicznej” (ang. thermal lock-in). Z drugiej strony, przy czasie trwania impulsu krótszym niż nanosekunda, na przykład w domenie pikosekundowej, dostarczany jest impuls o jeszcze krótszym czasie trwania, krótszym niż czas relaksacji naprężenia (SRT) docelowego chromoforu, co prowadzi do „blokady naprężeniowej” (ang. stress lock-in). W rezultacie umożliwia to bardziej skuteczne zniszczenie pigmentu przy jeszcze mniejszym uszkodzeniu otaczającej, zdrowej tkanki.